خواص آب آشامیدنی :
پارامترهای قابل لمس در خواص آب آشامیدنی عبارت است از :
1) درجه حرارت آب : آب زیاد سرد اثرات سوء بر دستگاه گوارش انسان دارد و آب با درجه حرارت زیاد حالت بی مزگی دارد و گوارا نیست . مناسبترین درجه حرارت آب بین 12-8 درجه سانتیگراد است .
2) رنگ : آب آشامیدنی باید بی رنگ باشد . در ضخامت های زیاد رنگ آب مایل به سبز است . رنگ آب مربوط به نمکهای موجود در آب که بصورت حل شده و یا کلوئیدی در آب یافت میشود . زردی آب نشانه وجود ترکیبات گیاهی و اسیدهای آبی ناشی از فساد آنها و یا وجود خاک رس میباشد . در حالیکه سبزی آب نشانه وجود گیاهانی ازقبیل آلگها و جلبکها در آن است.
3) کدورت : کدورت آب
اغلب به علت وجود مواد معلق و کلوئیدی در آن است . درجه کدری آب را اغلب
بدین روش تعیین میکنند که در کف یک استوانه ای بقطر 25 میلی متر حروف استاندارد شده ای قرار میدهند و سپس در آن آب مورد آزمایش را تا ارتفاعی کی ریزند که دیگر خط نامبرده خوانا نباشد . در اینحال درجه کدورت آب را بر حسب ارتفاع مذبور معین می کنند . حد قابل قبول بین 5 تا 25 واحد و حداکثر آن 30 واحد کدورت تعیین گردیده است .
4) بو : آب آشامیدنی باید بی بو باشد . در برخی نقاط آب آشامیدنی در مجاورت با موادی ممکن است بوی کمی بخود بگیرد که ممکن است خطرناک نباشد ولی طعم نامطبوع میگیرد . آب دریاچه ها دارای بوی لجن میباشد که بایستی قبل از مصرف حذف گردد و یا در اقر ماندن آب در منابع و یا بشکه بوی مخصوص بگیرد .و یا در جریان تصفیه اضافه کردن کلر زیاد ممکن است باعث ایجاد بو گردد. حذف بو در تصفیه آب با اضافه کردن موادی چون سولفات مس برای از بین بردن آلگها که مولد بو هستند انجام میگیرد .
5) مزه : از نظر طعم آبهای آشامیدنی نباید بی مزه باشد . وجود املاح مختلف چون آهن ، منگنز ، نمک ، کربنات ، انیدریک کربنیک و . . . در آبهای مختلف مزه های گوناگونی را به آب میدهد که گاهی مطبوع و گاهی ناخوشایند است .
بعضی
از مزه ها از منشأ آلودگی میباشند مثل تغییرات مواد آلی گیاهی و حیوانی ،
نفوذ مواد مختلف شیمیایی در زمین و شبکه های لوله کشی و یا ضد عفونی با کلر
نیز ممکن است ایجاد مزه بد در آب نماید . آب با درجه زیاد بودن ترکیبات منیزیم و آبهای قلیایی مزه صابون و آبهای اسیدی مزه ترش دارد . وجود نمکهای آهن و آلومینیوم مزه آب را گس میکند .
