ظهور طراحی صنعتی حرفه ای
جنگ جهانی اول افزایش توانایی تولیدی امریکا
را که پس از سال 1918 به غولی مصرفی تبدیل شده بود، موجب گشت. همراه با
رشد تولید انبوه بر پایه سرمایه گذاریهای عظیم، تلاشی مداوم به منظور یافتن
راهی برای کاهش هزینه ها و افزایش فروش صورت می گرفت. استاندارد کردن و بهینه سازی، روشهای تولیدی را
بهبود بخشیده و مواد جدید تا اندازه زیادی هزینه محصول تمام شده را کاهش
می داد، حال آنکه توجه به شکل ظاهری به همان اندازه عاملی مهم در افزایش
فروش به شمار می رفت. چرا که همراه با رشد تبلیغات، بیشتر شکل مطرح می شد
تا کیفیت محصول.
به
هر حال در سال 1927 رکود آغاز شد. بسیاری از شرکتهای کوچک ورشکست شدند یا
در شرکتهای بزرگتر ادغام شده، روند بزرگتر شدن شرکتها را تشدید کردند. در
این شرایط اقتصادی بود که نسل جدیدی از طراحان صنعتی پدیدار
شد. آنان سوابق گوناگونی داشتند و روشها و دستاوردهایشان بسیارمتنوع بود،
اما در نتیجه کار آنها، به ضرورت وجود بخش تخصصی طراحی در فعالیتهای صنعتی و
تجاری پی بردند و آن را برای فروش و تولید انبوه لازم دانستند.
بسیاری
از طراحان صنعتی سوابقی در کارهای تبلیغی و نمایشی همچون هنرهای بازرگانی،
نمایشگاهی و یا طراحی صحنه داشتند، در نتیجه با کار گروهی در زمینه های
تجاری و تصمیم گیریهایی که مستلزم رفع اختلافات عقاید مختلف بود، آشنا
بودند. در نتیجه همین سوابق، طراحان با تشکیلات و روشهای موسسات مشاوره ای
که برای طیف گوناگونی از
ارباب رجوع کار می کردند، سازگار بودند.
