تولید آبسردکن در ایران از دهه 1340 خورشیدی آغاز گردید. به علت عدم نظارت دقیق بر این محصول ، روند تولید آن بدون لحاظ مسائل بهداشتی و انرژی ادامه پیدا کرد.
در سال 1364 اولین استاندارد آبسردکن به شماره ISIRI 2526 در کمیسیونی مرکب از 7 نفر شامل 2 نماینده از موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی و 5 نماینده از 4 شرکت تولید کننده آبسرد کن از روی استاندارد سال 1971 هندوستان تدوین گردید. استاندارد تدوین شده شامل ویژگیها و روشهای آزمون آبسرد کن مخزن دار استاندارد می باشد که البته تا به امروز دریافت آن برای این محصول بر خلاف بسیاری از محصولات تولیدی دیگر که مشمول استاندارد اجباری می باشند اجباری نشده است.
از طرفی سالیان درازی است که آبسرد کن های تولیدی از همان سیستم ابتدایی برای خنک کردن آب مصرفی بهره می جویند. حتی می توان گفت : بسیاری از تولیدکنندگان بدلیل عدم نظارت همان تکنولوژی اولیه را نیز به درستی اجرا نمی نمایند برای مثال استفاده از استانلیس استیل جهت ساخت مخزن ، عایقکاری مناسب مخزن و انتخاب سیستم سرمایش مناسب از اساسی ترین فاکتورهای طراحی آبسردکن های قدیمی می باشد که متاسفانه حتی بسیاری از تولیدکنندگان بزرگ نیز به دلیل رقابت در قیمت مجبور به عدم رعایت آن می شوند. همین امر سبب شده است که صنعت آبسردکن مملو از تولیدکنندگانی باشد که ملزم به رعایت هیچکدام از شرایط استاندارد نیستند در نتیجه بازار نیز توسط محصولات بی کیفیت اشباع شده است.
با این اوصاف ، در سال 1385 شرکت البرز دما کاران در پی سابقه درخشان این شرکت در صنعت سرمایش و با توجه به عدم رعایت مسائل بهداشتی و مصرف انرژی بی رویه دستگاههای قدیمی بر آن شد تا با اتکا به دانش و تجربه خود اقدام به ساخت دستگاه آبسردکنی نماید که علاوه بر رعایت اصول بهداشتی از مصرف بی رویه انرژی نیز پرهیز نماید.
سرانجام اولین دستگاه به مرحله تولید رسید و در ایستگاه راه آهن تهران نصب گردید. با توجه به حجم بالای آب خنک مصرفی در ایستگاه راه آهن تهران انتظار می رفت که هیچ دستگاهی نتواند پاسخگو باشد اما آبسرد کن آنی با سربلندی از این میدان به در آمد و استفاده از دستگاه با استقبال گسترده ای روبه رو شد. از آن پس دستگاههای بیشتری در اماکن عمومی مختلف در سطح کشور مانند ترمینالهای مسافربری ، فرودگاهها ، ورزشگاهها ، مترو ، مدارس و اماکن مقدس و مذهبی به ارائه آب سرد بهداشتی به صورت دائمی پرداخت
در سال 1364 اولین استاندارد آبسردکن به شماره ISIRI 2526 در کمیسیونی مرکب از 7 نفر شامل 2 نماینده از موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی و 5 نماینده از 4 شرکت تولید کننده آبسرد کن از روی استاندارد سال 1971 هندوستان تدوین گردید. استاندارد تدوین شده شامل ویژگیها و روشهای آزمون آبسرد کن مخزن دار استاندارد می باشد که البته تا به امروز دریافت آن برای این محصول بر خلاف بسیاری از محصولات تولیدی دیگر که مشمول استاندارد اجباری می باشند اجباری نشده است.
از طرفی سالیان درازی است که آبسرد کن های تولیدی از همان سیستم ابتدایی برای خنک کردن آب مصرفی بهره می جویند. حتی می توان گفت : بسیاری از تولیدکنندگان بدلیل عدم نظارت همان تکنولوژی اولیه را نیز به درستی اجرا نمی نمایند برای مثال استفاده از استانلیس استیل جهت ساخت مخزن ، عایقکاری مناسب مخزن و انتخاب سیستم سرمایش مناسب از اساسی ترین فاکتورهای طراحی آبسردکن های قدیمی می باشد که متاسفانه حتی بسیاری از تولیدکنندگان بزرگ نیز به دلیل رقابت در قیمت مجبور به عدم رعایت آن می شوند. همین امر سبب شده است که صنعت آبسردکن مملو از تولیدکنندگانی باشد که ملزم به رعایت هیچکدام از شرایط استاندارد نیستند در نتیجه بازار نیز توسط محصولات بی کیفیت اشباع شده است.
با این اوصاف ، در سال 1385 شرکت البرز دما کاران در پی سابقه درخشان این شرکت در صنعت سرمایش و با توجه به عدم رعایت مسائل بهداشتی و مصرف انرژی بی رویه دستگاههای قدیمی بر آن شد تا با اتکا به دانش و تجربه خود اقدام به ساخت دستگاه آبسردکنی نماید که علاوه بر رعایت اصول بهداشتی از مصرف بی رویه انرژی نیز پرهیز نماید.
سرانجام اولین دستگاه به مرحله تولید رسید و در ایستگاه راه آهن تهران نصب گردید. با توجه به حجم بالای آب خنک مصرفی در ایستگاه راه آهن تهران انتظار می رفت که هیچ دستگاهی نتواند پاسخگو باشد اما آبسرد کن آنی با سربلندی از این میدان به در آمد و استفاده از دستگاه با استقبال گسترده ای روبه رو شد. از آن پس دستگاههای بیشتری در اماکن عمومی مختلف در سطح کشور مانند ترمینالهای مسافربری ، فرودگاهها ، ورزشگاهها ، مترو ، مدارس و اماکن مقدس و مذهبی به ارائه آب سرد بهداشتی به صورت دائمی پرداخت
